Anathema — Resonance

wydawnictwo: Peaceville Records 2001

01 - Scars Of The Old Stream 02 - Everwake 03 - J`ai Fait Une Promesse 04 - Alone 05 - Far Away (Acoustic) 06 - Eternoty (Part II) 07 - Eternity (Part III) (Acoustic) 08 - Better Off Dead 09 - One Of The Few 10 - Inner Silence 11 - Goodbye Cruel World 12 - Destiny 13 - The Silent Enigma (Orchestral) 14 - Angelica (Live) 15 – Horses 16 – Hope (video enhanced track)

Całkowity czas: 50:16

skład:
różnie

www.anathema.ws

Album w ocenie czytelników:

★★★★★★★★★★

Pokaż szczegóły oceny

Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
★★★★★★★★★★,0

Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
★★★★★★★★★★,0

Album słaby, nie broni się jako całość.
★★★★★★★★★★,1

Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
★★★★★★★★★★,1

Album jakich wiele, poprawny.
★★★★★★★★★★,0

Dobra, godna uwagi produkcja.
★★★★★★★★★★,0

Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
★★★★★★★★★★,3

Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
★★★★★★★★★★,5

Absolutnie wspaniały i porywający album.
★★★★★★★★★★,3

Arcydzieło.
★★★★★★★★★★,2

Łącznie 15, ocena: Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.

Najchętniej czytani

Wojciech Kapała

Mariusz Danielak

Piotr „Strzyż” Strzyżowski

Michał "Telperion" Nowak

Dobas

Artur Szarecki

Krzysztof Niweliński

Wojciech "Ajronek" Kozicki

★★★★★★★★★★

Ocena: 7 Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.

23.11.2006

(Recenzent)

Anathema — Resonance

Coś ostatnio mam szczęście do recenzowania składanek. Różnie to bywa. Zazwyczaj odkładam takowe na półkę dobrze nie posłuchawszy, albo w ogóle omijam z daleka koszyk w sklepie, gdzie je wyłożono. Chyba, że … na płycie znajdują się jakieś rarytasy, a ja po takowe z wielką chęcią sięgam.

Anathema. Resonance.

Resonance – jak jej młodsza siostra opisana tu – z założenia miała być płytą przekrojową, taką z największymi przebojami. Ale, jak to zwykle bywa z założeniami, zmieniają się szybciej niż pogoda przepowiadana przez naszą telewizję. I całe szczęście, bo inaczej umarlibyśmy z nudów.

Na Resonance umieszczono znaczną część nagrań Anathemy, do których nie sposób było dotąd dotrzeć. Wszelkiego rodzaju bonusy, nagrania z jakichś składanek i takie tam różne wygibasy, co to fanów przyprawiały o palpitację serca samą tylko tęsknotą i marzeniem by je posiadać. No i spisali się chłopaki.

Mamy tu zatem wspaniałe, wyciszone nagrania delikatnie brzmiącego zespołu (akustyka i smyczki) okraszone wspaniałym zwiewnym kobiecym wokalem. Jest – bo jakżeby inaczej – Eternity part 2, z niezapomnianą partią gitary na początku – po prostu klasyka artrocka. Długie melodyjne solo i pięknie brzmiące instrumenty klawiszowe. Miodzio. Jest Eternity part 3 – ech, ten przejmujący śpiew Vincenta i gdzieś tam w tle pobrzmiewające gitary akustyczne. Dreszcze na plecach i strach bijący z ciemnego korytarza. Cudo.

Jest wreszcie orkiestrowa wersja Silent Enigma. Znakomicie zaaranżowane nagranie, swobodny, wyciszony początek, narastająca kulminacja i finał, z rozmachem, jak u XIX wiecznych mistrzów romantyzmu.

I jeszcze parę kawałków by tu warto wymienić. Jak choćby znakomicie brzmiące wersje One Of The Few oraz Goodbye Cruel World z repertuaru Pink Floyd.

Płyta warta poznania. Bez dwóch zdań, polecam.