tRKproject — Sounds From The Past

Ryszard Kramarski, lider krakowskiego Millenium, lubi sięgać do swojej muzycznej przeszłości dokonując reedycji starszych płyt, czy to w wersji CD, czy też winylowej, bądź tworząc okolicznościowe kompilacje. Zdarzało mu się też podchodzić jeszcze raz do niektórych kompozycji a nawet całych albumów. Tak było chociażby przy okazji wydanego pięć lat temu Vocanda 2013 Live in Studio, gdzie muzyk zarejestrował profesjonalnie jedną z prób zespołu i na płycie oddał nowe spojrzenie na ten klasyczny album zespołu.

W tym przypadku mamy zabieg nieco podobny. Bo po raz kolejny artysta sięgnął do głębokiej przeszłości (chciałoby się napisać, do najgłębszej z możliwych) i zmierzył się z pierwszym albumem formacji Framauro, będącej zalążkiem Millenium.

Na tym jednak wszelkie podobieństwa się kończą. Bo tym razem muzyk nie bawił się w jakieś tam „na żywo ale w studio”. Mało tego, postanowił nagrać jeszcze raz album pod zupełnie innym szyldem, konkretnie, swojego solowego projektu. W ten sposób z pierwszego krążka Framauro, po dwudziestu latach, zrobiła się druga płyta The Ryszard Kramarski Project.

Podchodząc do tematu buchalteryjnie należy odnotować, że artysta wybrał z albumu Etermedia siedem kompozycji, którym dał nowe życie. Nie dostały go tylko Nakarmieni masmediami, Etna i Cykl. W pozostałych przypadkach Astronomus FM stał się Visionary Of Heaven, Poznać siebie - We Know Nothing, Baśniowe alternatywy - The Fairly Tales Of A Stranger, Zatrzymać czas - Stop The Time, TV Show - Welcome To My Channel!, Prasowe papugi - These All Paparazzis a Enter  - The Technology Trap. Kończący płytę Sounds From The Past jest instrumentalnym nawiązaniem do otwierającego album Visionary Of Heaven, zamykając niejako pewną klamrą ten album.

Cóż, nie będę odbierał słuchaczom największej zabawy, jaką jest porównanie wersji sprzed dwudziestu lat z tymi obecnymi. Powiem tylko (a przygotowując ten tekst, słuchałem tych płyt na przemian), że zmiany są naprawdę ogromne. I nie chodzi tu tylko o zastąpienie polskich tekstów angielskimi, czy męskiego wokalu (który, nawiasem mówiąc, był na Etermedia bardzo słaby) absolutnie profesjonalnymi partiami Karoliny Leszko, która nota bene, tchnęła w te kompozycje nowego ducha. Ale też o znaczne zmiany aranżacyjne, ale też i czysto melodyczne. Nie muszę też dodawać, że współczesna produkcja zrobiła swoje. Dawne utwory, które na tle tych obecnych brzmią jak wprawki demo, dostały większej głębi, szlachetności i powabu. Duża w tym z pewnością zasługa samych muzyków TRKProject, choćby grającego z dużym czuciem Marcina Kruczka, który zaprezentował urocze formy solowe w The Fairly Tales Of A Stranger i Stop The Time. Albo Pawła Pyzika serwującego wyraziste basowe figury, czy wreszcie siedzącego za bębnami Grzegorza Fiebera (przypomnę, że na albumie Framauro mieliśmy perkusyjny automat).

Nie traktuję tego albumu jako pełnowymiarowego następcy bardzo udanego Music Inspired by the Little Prince, niemniej takie kompozycje, jak moje ulubione The Fairly Tales Of A Stranger i Stop The Time, w tym nowym rozdaniu fajnie się wpisują w niedługą historię TRKProject. I z pewnością mogą być ozdobą w ich dyskografii.