Radiohead — Amnesiac

Wszyscy, którzy myśleli, że materiał z Kid A był jednorazowym eksperymentem, srodze się zawiedli. Kolejny album Radiohead, zatytułowany Amnesiac, to kontynuacja muzycznej wycieczki w stronę elektroniki. Trzeba jednak od razu dodać, iż jest to kontynuacja genialna.

 

Zacznę od rzeczy absolutnie wybitnych. Jest zatem Pyramid Song. Gdy słucham tego utworu mam wrażenie, że wokół wiele wiatr i pada gęsty deszcz, a Yorke przedziera się przez tę pogodową ścianę i śpiewa tę smutną piosenkę głosem jakby nie z tego świata. Jest także Knives Out; arcydzieło pod każdym względem. W jaki sposób Yorke wymyśla tak smutne melodie? Ileż melancholii musi być w tym człowieku. Poza tym słychać tu aż trzy gitary. Kiedy oni ostatnio tak grali? Dalej mamy fenomenalny Dollars and cents. Transowy numer przepełniony nieziemskim, pełnym strachu klimatem. Idealny do słuchania w trakcie alkoholowego upojenia będąc na granicy świadomości. Strach obecny jest także w Like Spinning Plats. Yorke śpiewa jakby był w stanie agonii, na krótko przed śmiercią.  W połączeniu z szeroko wykorzystaną tu elektroniką robi to ogromne wrażenie. Znakomity jest także You And Whose Army?. Zaczyna się bardzo niewinnie i nawet smętnie, ale finał jest  z najwyższej półki. Kolejne dzieło to zamykający album Life In A Glasshouse. Instrumenty dęte, fortepian oraz perkusja tworzą tutaj swoistego rodzaju kondukt żałobny prosto  z Nowego Orleanu. Absolutnie świetny jest również Packt Like Sardines In A Crushd Tin Box. Dyskotekowy bit, różne dziwne dźwięki, ciekawie zmodyfikowany wokal, czyli wszystko to, co znane jest z Kid A. Jednak tutaj jest to o wiele bardziej przekonywające.

 

Tak wymieniam te małe arcydzieła i wymieniam i omówiłem już niemal całą płytę. Pozostał jeszcze I Might Be Wrong z transową gitarą i pulsującym basem, a także znany już z Kid A Morning Bell/Amnesiac. Ta wersja jest bardziej surowa, a muzyka dobiega jakby z oddali. Bardzo ciekawe wrażenie.

 

Na koniec zostawiłem dwa najdziwniejsze numery. Hunting Bears to gitarowa wariacja na ciekawym przesterze w połączeniu z basem. Niby nic wielkiego, ale coś w tym jest. Natomiast Pulk/Pull Revolving Doors to utwór puszczony od tyłu. Co z tego wyszło proszę sprawdzić samemu.

 

Radiohead wzniosło się na wyżyny.