Spock’s Beard — Octane
01. The Ballet Of The Impact:
I. Prelude To The Past
II.The Ultimate Quiet
III. A Blizzard Of My Memories
02. I Wouldn´t Let It Go [04:53]
03. Surfing Down The Avalanche [03:43]
04. She Is Everything
I. Strange What You Remember
II. Words For Forever [06:46]
05. Climbing Up That Hill [03:31]
06. Letting Go [01:52]
07. Of The Beauty Of It All [04:33]
I. If I Could Paint A Picture
II. Into The Great Unknowable
08. NWC [04:16]
09. There Was A Time [04:58]
10. The Planet´s Hum [04:42]
11. Watching The Tide [05:07]
12. As Long As We Ride [05:35]
Nick D'Virgilio - lead & backing vocals, drums, percussion, loops, some electric and acoustic guitars; Alan Morse - six and twelve-string electric & acoustic guitars, theremin, saw, vocals; Dave Meros - basses; Ryo Okumoto - keyboards
SPECIAL GUESTS: * Strings on 02, 07 and 11 performed by The Section Quartet: Eric Gorfain - violin, Daphne Chen - violin, Leah Katz - viola, Richard Dodd - cello
*Horns on 01 and 07 performed by Gina Ballina - french horn, Johnnie Corno - french horn, Ramon Flores - trumpet.
*Molly Pasutti - voices, John Boegehold - ambience, sounds, voices
★★★★★★★★★★,1
★★★★★★★★★★,2
★★★★★★★★★★,3
★★★★★★★★★★,3
★★★★★★★★★★,3
★★★★★★★★★★,2
★★★★★★★★★★,2
★★★★★★★★★★,3
★★★★★★★★★★,1
★★★★★★★★★★,6
Łącznie 26, ocena: Dobra, godna uwagi produkcja.
Najchętniej czytani
Spock’s Beard — Octane
Dziwna sprawa z tym "Octane". Wydawałoby sie, że to taki album, jaki powinien pokochać każdy fan progresywnego rocka. Pełen barw, rozbudowanych, pokomplikowanych kompozycji, ładnych melodii... A jednak nie żre.
Paradoks tej płyty polega na tym, że mimo czasu trwania ledwie przekraczającego 55 minut wydaje się ona za ...długa i ślimaczy się w nieskończoność. Gdyby Spoki zrobili album mający 35-40 minut - może byłoby lepiej. Ba, jestem pewien, że byłoby lepiej, zwłaszcza, że lwią część takiej płyty tak czy siak powinna zajmować otwierająca album suita "A Flash Before My Eyes". Miejscami piosenkowa, miejscami niemalże heavymetalowa, z pieknym, genesisowsko-crimsonowskim wstępem. Z mnóstwem mellotronowych brzmień. Z klimatem, pachnąca latami 70. Tyle, że ja i ją bym skrócił. Ale poza nią mamy już tylko krótkie, melodyjne, "uartrockowione" piosenki. Czasem będące odblaskiem Pink Floyd czy Genesis, czasem (jak kończący płytę "As Long As We Ride") Kansas... ale to wciąż tylko piosenki. Na dokładkę szybko się je zapomina...
I to jest największy kłopot z tym albumem. Zapomina się go nieomal natychmiast po przesłuchaniu. Podczas gdy na przykład "The Light" jak mi wpadło w głowę, tak do dziś wyjść nie chce (nie, żebym się skarżył ;). Brodaczom zabrakło iskry, może weny, może muza wzięła wolne na czas nagrania tej płyty, nie wiem. Wiem jedno - ta płyta jest niestety...niepotrzebna. Zbędna. Nie twierdzę, że nie powinna być nagrana. Ale może powinna zostać nagrana kiedy indziej? Gdy muzycy spojrzeliby na nagrania bardziej krytycznie? Bo niestety oktanów w "Octane" jest niewiele, a cały album udaje tylko, że jest energetyczny... A szkoda. Bo z tych kompozycji mogłoby naprawdę coś fajnego być. Czego zabrakło? A może...kogo?
