Płyta demo zawierająca dwa utwory, trafiła do mnie jakiś czas temu. Gdy NACZ rzucił przez telefon, że „to tylko dwa utworki… pomyślałem: „konkursu na najkrótszą demówkę nie wygrają”, po chwili jednak usłyszałem …dwa utworki, razem dwadzieścia pięć minut”. Hmmm... brzmi to bardzo apetycznie.

Zespół LABIRYNTH.PL powstał na gruzach jaworznickiego MHz. Od 2002 roku przez zespół przewinęło się wielu muzyków, wokalistów, wokalistek. Szczegółową historie znajdziecie na stronie internetowej zespołu. Sam zespół formalnie powstał w roku 2006 i póki co jest instrumentalnym kwartetem.

Pierwszy utwór 911 to ponad czternastominutowa, czteroczęściowa minisuita, w której można znaleźć to co najlepsze w instrumentalnej odmianie prog-metalu. Bardzo klimatyczny wstęp, oparty głównie na klawiszowych i gitarowych pasażach. Zaraz po nim gitara i perkusja dają jasno do zrozumienia, że nie będzie to balladka i zaczyna się ostra jazda bez trzymanki. Znajdziemy tu przemyślaną kombinację dźwięków powstałych na skutek fascynacji śmietanką progresywnego i rockowego grania (Dream Theater, Joe Satriani, Liquid Tension Experiment, Steve Vai, Queensryche i innych). Główny motyw zatacza pętle, zaś wokół niego pojawiają się ciekawe dźwięki. W połowie ósmej minuty suita przenosi nas w piękną nastrojową krainę, gdzie rządzi fortepian i flet… oraz pod koniec Rudess’owe pasaże. Bardzo mi się to rozwiązanie spodobało, zwłaszcza, że po kilku minutach wracamy do głównego wątku i końcówka suity wbija nas w fotel.

Drugi utwór Lost In Infinity też rozpoczyna się spokojnie, choć bardziej przypomina mi Megadeth z albumu Youthanasia, niż prog-metalowe wariacje. Jest zdecydowanie bardziej nastrojowy i epicki. A partia klawiszy przypomniała mi stare nagrania Marka Bilińskiego. Jednakże kwartet nie zamierza uciekać aż tak bardzo do innych gatunków. Trzyma się w okolicach dobrze zagranego, żywiołowego, pełnego energii i radości psycho-prog-rocka.

Według mnie Labyrinth.pl to kolejny dobrze się zapowiadający zespół na polskiej scenie około rockowej. Scenie specyficznej bo znajdującej swoje ukierunkowanie na progmetal, czy progrock. Zaś przydomek kolejny w tym wypadku jest jak najbardziej pozytywny - im więcej takich zespołów tym więcej przyjemności dla czytelników portalu i nas recenzentów. Zaś za faktem iż zespół wie co robi i robi to dobrze, niech stoją recenzje w zagranicznych serwisach (chociażby na Ytsejam.com).

Ja zaś będę czekał na danie główne, czyli album studyjny o słusznej wielkości. Tymczasem najwyższa możliwa ocena w kategorii płyt demo.