Kaipa — Mindrevolutions

Czas pędzi nieubłaganie. Mija właśnie trzydzieści lat od momentu gdy w 1975 roku ukazała się płyta Kaipa - debiutancki krążek zespołu o tej samej nazwie. Mimo najróżniejszych zawirowań i przerw, Szwedzi mają wciąż pomysły i energię potrzebną do tworzenia nowej muzyki. Na krążku Mindrevolutions Hans, Roine, Morgan, Patrik i Aleena zgromadzili ponad 79 minut premierowego materiału.

Kaipa balansuje między najróżniejszymi muzycznymi stylami. Na Mindrevolutions, oprócz progresywnych dźwięków, znajdziemy nieco folku, jazzu a także tradycyjnego rocka. Ciekawie wypadają zmieniające się nieustannie wokale (wnoszą bardzo dużo ożywienia do muzyki). Nie brakuje podniosłych solówek, ale są też mniej patetyczne momenty. Dzieje się naprawdę wiele…

Można narzekać, że słyszało się już kiedyś podobne muzyczne rozwiązania, ale na pewno nie uśnie się podczas słuchania tego albumu.

Wśród 10 piosenek zdecydowanie wyróżnia się utwór tytułowy i to nie tylko dlatego, ze trwa ponad 25 minut (chyba powraca moda na tego typu suity). To bardzo ciekawa, nieco rozimprowizowana kompozycja. Nie ma w niej dłużyzn, poszczególne części przechodzą w siebie bardzo płynnie. Co niektórym słuchaczom przypomną się na pewno lata siedemdziesiąte, może w oku zakręci się łezka.

Dobrze prezentuje się utwór The Dodger, który w iście karmazynowym stylu otwiera Mindrevolutions. Bardzo chwytliwie brzmi najkrótsze na płycie Flowing Free. To właśnie jego dźwięki zostają w głowie na dłużej i zachęcają do tego by posłuchać najnowszych dokonań Kaipy jeszcze raz. Pozytywne wrażenia wzbudza kawałek Time Bomb. Rozpoczyna się cichutko, trochę nieśmiało by wreszcie w końcowej fazie wybuchnąć niczym tytułowa bomba. Swoistego rodzaju momentem odetchnięcia od improwizacji i dynamicznego tempa całej płyty, jest spokojne i skromnie zaaranżowane Our Deepest Inner Shore. Pozostałe utwory w niczym nie ustępują tym, które wymieniłem.

Mindrevolutions to udana i zwarta płyta. Kaipa jest zespołem, który ma już swoją renomę. Szwedzi nie schodzą poniżej pewnej dość wysoko zawieszonej poprzeczki. Nie jestem pewien czy ta płyta musiała mieć aż 79 minut, ale wiem, że warto poświęcić trochę czasu na posłuchanie nierzadko wirtuozerskiej gry Kaipy. Mindrevolutions za każdym razem podoba się coraz bardziej.