Verbal Delirium — The Imprisoned Words of Fear

Po From The Small Hours Of Weakness to drugi album ateńskiej formacji Verbal Delirium wznowiony przez naszego rodzimego wydawcę, poznańskiego Oskara.

Po bardzo dobrym przyjęciu wspomnianej drugiej płyty Greków formacja została zauważona w Europie. W październiku 2013 roku zagrała na Prog Power Europe w Holandii u boku takich tuzów jak Fates Warning i Shadow Gallery. W 2014 roku artyści pojawili się z kolei na Summer's End Festival w Wielkiej Brytanii, by w następnym roku rozpocząć prace nad swoim trzecim krążkiem, którego nagrywanie i miksowanie zakończono na początku 2016 roku. Wkrótce płyta ujrzała światło dzienne już nakładem brytyjskiej wytwórni Bad Elephant Music.

The Imprisoned Words Of Fear przynosi pewną odmianę w stosunku do poprzednich płyt. Album jest bardziej mroczny, ciemniejszy i cięższy. Zresztą już mocno Katatoniczna okładka delikatnie to sugeruje, choć trudno tu mówić o muzyce zbliżonej do tego co oferują Szwedzi. Pierwszy Words jeszcze nic nowego nie wnosi, króciutki, trzyminutowy, z dominującymi figurami pianina i fletu, bez wykorzystania perkusji, jest spokojnym wstępem do całości. Ale już Close To You zaskakuje od początku potężnym, wręcz progmetalowym riffem, wkrótce wszak skontrastowanym z łagodniejszą sekwencją ubraną w pogodne brzmienie fletu i pulsujący wyraźnie bas. I tak się to wszystko przeplata oferując przy okazji jeszcze mellotronowe zagrywki i dobre gitarowe solo. Potężne progmetalowe uderzenie dostaniemy jeszcze w Images from a Grey World, choć i w nim dla przeciwwagi mamy świetny melodyjny refren o podniosłym charakterze.

Generalnie zresztą to album z bardzo wyrazistą i przystępną melodyką, szeroką gamą środków wyrazu i ciekawych pomysłów aranżacyjnych. Najdobitniej to widać w trzech najdłuższych w zestawie (12 – 13 minutowych) kompozycjach wypełniających drugą część płyty. W kapitalnym The Decayed Reflection (A Verbal Delirium) jest miejsce na funkującą linię basu, świetne formy pianina i gitary, w różnorodnym, początkowo spokojnym, potem wręcz symfonicznym Fear i wreszcie w syntetycznym, transowym i hipnotycznym In Memory,.

The Imprisoned Words Of Fear jest z pewnością ich najbardziej jednorodną i spójną płytą, do tego atrakcyjną melodycznie. W dalszym ciągu garściami czerpiącą z rocka progresywnego lat 70-tych jednak już bez takich ewidentnych odniesień do Van Der Graf Generation, King Crimson, czy Pink Floyd, jak to było chociażby na From The Small Hours Of Weakness.