Queen — Live Magic

ArtRockowy Dzień Pamięci Płyt Wyklętych – odcinek 3

Wybór pozycji do dzisiejszego epizodu może się zdawać nieco kontrowersyjny, jednakże fakt jest taki, iż „Live Magic” jest ceniony (niesłusznie zresztą) wybitnie nisko.  Nie będę jednak ukrywał, że opinię do „Live Magic” mam nie do końca obiektywną, gdyż mam to szczęście być ojcem chyba jednego pięcioletniego brzdąca na świecie, który wie co to Queen, kto to Freddie i potrafi wymienić kilka ulubionych utworów kapeli oraz – po swojemu oczywiście – je zaśpiewać. Szymon uwielbia „Live Magic” głównie dlatego, że w jednym zestawie ma swoje trzy najukochańsze numery zespołu...

Wracając jednak do samego krążka...

Z jednej strony jestem w stanie całkowicie zrozumieć taką, a nie inną opinię o tym albumie; w końcu Queen (a zwłaszcza Freddie) to mordercza machina koncertowa, która wyryła w pamięci tych, którzy mieli okazję choć raz ujrzeć Królową na żywo, wrażenie które pozostanie z nimi do końca życia, a tutaj zafundowano dośc pocięty i okrojony zbiór urywków z ostatniej trasy zespołu (nagrania pochodzą z Londynu, Stevenage i Budapesztu), nie oddającej prawdziwej magii tamtych występów.

A z drugiej...cóż... jest to swoiste „Greatest Hits Live” i do żadnego z utworów tutaj umieszczonych przyczepić się nie da. Co więcej kilka z nich wypada lepiej, aniżeli ich pierwowzory studyjne. Tyczy się to zwłaszcza takich „Under Pressure”, czy „Another One Bites The Dust”, które na żywca nabrały tego bardziej rockowego pazura, który (odpowiednio) na „Hot Space” i „The Game” został brutalnie stłamszony przez produkcję. To samo można powiedzieć o „I Want To Break Free” odśpiewanym z publiką. Poza tym umieszczono tu kilka numerów, które są koncertowymi wymiataczami samymi w sobie („One Vision”, „Hammer To Fall”, „Tie Your Mother Down”) i które chyba stworzone były do tego, aby nabrać innego zycia na scenie.

Niuanse? Może maluczkie. Szkoda, że kilka kompozycji odegrano w zbytnio przykrótkich wersjach („Seven Seas Of Rhye”, „We Will Rock You”), odbierając jednocześnie im ich moc. „Radio Ga Ga” nie brzmi z takim pałerem jak na nieodżałowanym Live Aid, a „A Kind Of Magic” wypada dośc blado samo w sobie (choć tego numeru i tak nigdy nie lubiłem).

Jednak wciąż uważam, że „Live Magic” pomimo swoich wad prezentuje się lepiej niż kilka innych wydawnictw prezentujących ówczesne występy Queen w całości („Live At Wembley Stadium”, „Hungarian Rhapsody”), gdyż wyzbyto się tutaj zbędnych utworów i niepotrzebnych dłużyzn („Tear It Up”, mdłe wersje rock’n’rollowych klasyków, „In The Lap Of The Gods”, „Impromptu”, Brighton Rock”). Według mnie „Live Magic” jest choć krótsze to jednak konkretniejsze. Oć, takie Queen w koncertowej pigułce, jakby trailer dla kogoś kto przymierza się do posłuchania wspomnianych wcześniej wydawnictw koncertowych z Wembley i Népstadion w całości.

A "Live Magic" fajnie sie słucha i tyle.